Τη μία την έλεγαν Χρύσα. Την άλλη Αναστασία. Απίθανο να πρόλαβαν να
γνωρίσουν η μία την άλλη. Κι ας ήταν δασκάλες και οι δυο. Η Χρύσα στη
Θεσπρωτία. Η Αναστασία στη Ρόδο.
Η μοίρα όμως θέλησε να παίξει ένα τραγικό παιχνίδι μαζί τους. Να τους δώσει ραντεβού με το θάνατο την ίδια ακριβώς ημερομηνία. Στις 22 Νοέμβρη. Το 2011 η Χρύσα. Χτες μόλις η Αναστασία. Η μια πηγαίνοντας για το σχολειό που εργαζόταν. Η άλλη γυρίζοντας απ' αυτό.
Η Χρύσα έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου σε μια άσχημη στροφή. Και σε μέρα βροχής.
Η Αναστασία βρέθηκε στο αμάξι που παρασύρθηκε από το χείμαρρο στη γέφυρα της Κρεμαστής. Και με τη θεομηνία να μαίνεται. Μαζί της και άλλοι δυο συνάδελφοι στο ίδιο σχολικό συγκρότημα. Στο Παραδείσι... Ευτυχώς ο ένας κατάφερε να γαντζωθεί στη γέφυρα και να γλιτώσει. Για να δει μπρος στα μάτια του να χάνονται στα ορμητικά νερά η Αναστασία και ο Κώστας. Ο Κώστας παραμένει αγνοούμενος. Η Αναστασία βρέθηκε νωρίς το πρωί να επιπλέει σε κοντινή θαλάσσια περιοχή.
Τι νόημα έχει να σημειώσουμε πως μόλις την περασμένη Κυριακή ήταν η παγκόσμια ημέρα μνήμης θυμάτων από τροχαία; Θυμάτων που στη χώρα μας είναι αμέτρητα κάθε χρόνο και ανάμεσά τους πολλοί και οι εκπαιδευτικοί που πληρώνουν με τη ζωή τους το καθημερινό πήγαινε και έλα στο σχολείο.
Θύμα κάποτε κι εγώ φοβερού τροχαίου δεν μπορώ παρά να συγκλονίζομαι με τέτοιες τραγικές ειδήσεις.
Αλλά και έχοντας χάσει αγαπημένη ξαδέρφη στην άσφαλτο. Της Εγνατίας.
Στη μνήμη τους λοιπόν, της Χρύσας Γκορέζη από την Παραμυθιά Θεσπρωτίας:
και της Αναστασίας Κατσαρού από τα Ψαχνά Ευβοίας,
ένα μοιρολόγι του τόπου μου, αγαπημένο της αδικοχαμένης ξαδερφούλας μου της Ρόης - ίσως γιατί μια έκτη αίσθηση ενημερώνει τον άνθρωπο για τα μελλούμενα...
Κι ας μη μαυροφορέσει άλλο σπίτι από τέτοιους θανάτους στην άσφαλτο.
Είναι κρίμα. Πραγματικά κρίμα να χάνονται νέοι άνθρωποι με τέτοιο τρόπο.
Κρίμα και για όσους μένουν πίσω με τον αγιάτρευτο καημό.
Αλλά και οργή. Να πηγαίνεις για το μεροκάματο και να καταλήγεις στο νεκροταφείο.
ΠΗΓΗ:
Η μοίρα όμως θέλησε να παίξει ένα τραγικό παιχνίδι μαζί τους. Να τους δώσει ραντεβού με το θάνατο την ίδια ακριβώς ημερομηνία. Στις 22 Νοέμβρη. Το 2011 η Χρύσα. Χτες μόλις η Αναστασία. Η μια πηγαίνοντας για το σχολειό που εργαζόταν. Η άλλη γυρίζοντας απ' αυτό.
Η Χρύσα έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου σε μια άσχημη στροφή. Και σε μέρα βροχής.
Η Αναστασία βρέθηκε στο αμάξι που παρασύρθηκε από το χείμαρρο στη γέφυρα της Κρεμαστής. Και με τη θεομηνία να μαίνεται. Μαζί της και άλλοι δυο συνάδελφοι στο ίδιο σχολικό συγκρότημα. Στο Παραδείσι... Ευτυχώς ο ένας κατάφερε να γαντζωθεί στη γέφυρα και να γλιτώσει. Για να δει μπρος στα μάτια του να χάνονται στα ορμητικά νερά η Αναστασία και ο Κώστας. Ο Κώστας παραμένει αγνοούμενος. Η Αναστασία βρέθηκε νωρίς το πρωί να επιπλέει σε κοντινή θαλάσσια περιοχή.
Τι νόημα έχει να σημειώσουμε πως μόλις την περασμένη Κυριακή ήταν η παγκόσμια ημέρα μνήμης θυμάτων από τροχαία; Θυμάτων που στη χώρα μας είναι αμέτρητα κάθε χρόνο και ανάμεσά τους πολλοί και οι εκπαιδευτικοί που πληρώνουν με τη ζωή τους το καθημερινό πήγαινε και έλα στο σχολείο.
Θύμα κάποτε κι εγώ φοβερού τροχαίου δεν μπορώ παρά να συγκλονίζομαι με τέτοιες τραγικές ειδήσεις.
Αλλά και έχοντας χάσει αγαπημένη ξαδέρφη στην άσφαλτο. Της Εγνατίας.
Στη μνήμη τους λοιπόν, της Χρύσας Γκορέζη από την Παραμυθιά Θεσπρωτίας:
και της Αναστασίας Κατσαρού από τα Ψαχνά Ευβοίας,
ένα μοιρολόγι του τόπου μου, αγαπημένο της αδικοχαμένης ξαδερφούλας μου της Ρόης - ίσως γιατί μια έκτη αίσθηση ενημερώνει τον άνθρωπο για τα μελλούμενα...
Κι ας μη μαυροφορέσει άλλο σπίτι από τέτοιους θανάτους στην άσφαλτο.
Είναι κρίμα. Πραγματικά κρίμα να χάνονται νέοι άνθρωποι με τέτοιο τρόπο.
Κρίμα και για όσους μένουν πίσω με τον αγιάτρευτο καημό.
Αλλά και οργή. Να πηγαίνεις για το μεροκάματο και να καταλήγεις στο νεκροταφείο.
ΠΗΓΗ:
ΕΡΑ ΠΕ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νέας Σμύρνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου